13 دسامبر 2023- آیا تغییرات اپی ژنتیک می توانند باعث دیابت نوع 2 شوند یا این تغییرات تنها پس از بیمار شدن فرد رخ می دهند؟ یک مطالعه ی جدید که توسط محققان دانشگاه لوند انجام و در Nature Communications منتشر شده است، از این ایده که تغییرات اپی ژنتیکی می توانند باعث دیابت نوع 2 شوند، حمایت بیشتری کرد. محققان اکنون قصد دارند روش هایی را بر اساس این شواهد برای پیشگیری از دیابت توسعه دهند.

پروفسور شارلوت لینگ، استاد دیابت و اپی ژنتیک در مرکز دیابت دانشگاه لوند(LUDC)  و رهبر این مطالعه، گفت: ما ژن های خود را از والدین خود به ارث می بریم و به ندرت تغییر می کنند. با این حال، تغییرات اپی ژنتیکی که به دلیل عوامل محیطی و سبک زندگی ایجاد می شوند، می توانند بر عملکرد ژن ها تأثیر بگذارند.

او افزود: این مطالعه ی گسترده جدید از یافته های مطالعات کوچکتر قبلی ما حمایت کرد و نشان داد که تغییرات اپی ژنتیکی می توانند به ایجاد دیابت نوع 2 کمک کنند. در این مطالعه، ما همچنین ژن های جدیدی را شناسایی کرده ایم که بر ایجاد این بیماری تاثیر می گذارند. ما امیدواریم که با کمک این نتایج، بتوانیم روش‌هایی را توسعه دهیم که می‌توان از آنها برای پیشگیری از ابتلا به دیابت نوع 2 استفاده کرد.

همان تغییرات اپی ژنتیکی

محققان تغییرات اپی ژنتیک را در سلول‌های تولیدکننده انسولین از اهداکنندگان پانکراس مطالعه کردند و 5584 مکان را در ژنوم با تغییراتی یافتند که بین 25 فرد مبتلا به دیابت نوع 2 و 75 فرد بدون این بیماری، تفاوت داشتند. این تغییرات اپی ژنتیک که در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 مشاهده شد، در افرادی با قند خون بالا نیز مشاهده شد که خطر ابتلا به این بیماری را در آنها افزایش می دهد.

دکتر تینا رون، نویسنده ی ارشد این مقاله و محققLUDC ، گفت: کسانی از ما که در زمینه ی اپی ژنتیک تحقیق می کنیم، مدتهاست تلاش کرده ایم بفهمیم که آیا تغییرات اپی ژنتیکی باعث دیابت نوع 2 می شوند یا اینکه این تغییرات پس از ایجاد بیماری رخ می دهند؟ زیرا ما تغییرات اپی ژنتیک مشابهی را در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 و افراد در معرض خطر مشاهده کردیم که این تغییرات ممکن است به ایجاد دیابت نوع 2 کمک کنند.

محققان در این مطالعه 203 ژن را با بیان متفاوت در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 در مقایسه با گروه کنترل شناسایی کرده و دریافتند که ژن RHOT1 که دچار تغییرات اپی ژنتیکی در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 می شود، همچنین نقش کلیدی در ترشح انسولین در سلول های تولید کننده انسولین دارد. هنگامی که آنها بیان ژنRHOT1 را در سلول های اهداکنندگان بدون دیابت نوع 2 سرکوب کردند، ترشح انسولین کاهش یافت.

دکتر Rönn، گفت: وقتی ما همان نوع سلول‌ها را در موش‌های دیابتی بررسی کردیم، متوجه ی کمبود RHOT1 شدیم که اهمیت این ژن را برای ترشح انسولین تأیید می‌کند.

روش هایی که می تواند از ابتلا به این بیماری جلوگیری کند

یکی از اهداف این تحقیق ایجاد یک نشانگر زیستی مبتنی بر خون است که می تواند پیش بینی کند چه کسانی در معرض خطر ابتلا به دیابت نوع 2 هستند. بنابراین، محققان بررسی کردند که آیا نتایج آنها در مورد سلول های تولید کننده انسولین در پانکراس، در خون افراد زنده نیز منعکس می شود یا خیر. آنها تغییرات اپی ژنتیکی را در خون گروهی متشکل از 540 فرد بدون این بیماری پیدا کردند و آن را با پیشرفت به دیابت نوع 2 در آینده در نیمی از افراد مرتبط دانستند.

عواملی مانند رژیم غذایی ناسالم، سبک زندگی کم تحرک و افزایش سن خطر ابتلا به دیابت نوع 2 را افزایش می دهند و همچنین بر اپی ژنتیک ما تأثیر می گذارند. در این مطالعه ی جدید، محققان مکانیسم های جدیدی را شناسایی کرده اند که ممکن است امکان توسعه روش هایی را برای کمک به پیشگیری از دیابت نوع 2 فراهم کند.

پرفسور لینگ، گفت: اگر ما موفق به یافتن یک نشانگر زیستی اپی ژنتیکی شویم، می‌توانیم افراد دارای تغییرات اپی ژنتیک را قبل از اینکه بیمار شوند، شناسایی کنیم. برای مثال، این افراد می‌توانند به توصیه‌های شخصی در مورد سبک زندگی عمل کنند تا خطر ابتلای خود را به دیابت کاهش دهند، یا می‌توانیم روش‌هایی را توسعه دهیم که هدف آنها اصلاح فعالیت ژن های خاص با استفاده از ویرایش اپی ژنتیک باشد.

منبع:

https://medicalxpress.com/news/2023-12-evidence-epigenetic-diabetes.html